عندما أصابني سوء الحظ و بدأ الناس ينظرون إلي بازدراء بكيت

seni sevmeyi ağır ödüyorum...

When, in disgrace with fortune and men’s eyes, I all alone beweep my outcast state,

And trouble deaf heaven with my bootless cries, And look upon myself and curse my fate, Wishing me like to one more rich in hope, Featured like him, like him with friends possessed, Desiring this man’s art and that man’s scope, With what I most enjoy contented least; Yet in these thoughts myself almost despising, Haply I think on thee, and then my state,

(Like to the lark at break of day arising From sullen earth) sings hymns at heaven’s gate;        For thy sweet love remembered such wealth brings        That then I scorn to change my state with kings.

˜ Shakespeare

I’m not a fire cracker, I'm a bomb. I don’t disappear when I explode, I blow up and kill everyone.

🖼️:Aron Wiesenfeld

Ayrılırken...

İlk gecede,

Bu gecenin geçmeyeceğini hissedeceksin,

ve gece alışılmadık derecede karanlık,

Sessizlik dayanılmaz bir gürültü haline geldi,

Yatağın mezarlık, örtün kefen,

kalbin inliyor, aklın mücadele ediyor,

ve gözyaşların bir alev,

Sokaktaki sesler seni sinirlendirecek, kardeşinin şakaları seni sinirlendirecek, annenin ısrarı seni sinirlendirecek, yemekler tatsız ve su tuzlu, odanızın ne kadar küçük olduğunu fark edeceksiniz. Tavsiyem...

Kimseye başvurmayın! özellikle ilk gece, kimseye ulaşmayın. Ve erken yatma, teslimiyetin başladığı yer burası, kırıldığın için iyi olduğunu söyleme ve kendini eski mesajlara bakmaktan alıkoy, onlar bir şey ifade etmez çünkü onlar eskidir. Ve hiçbir şarkı dinleme, bu bir tuzak! Ve ağrınız organik olmadığı için herhangi bir ilaç almayın çünkü o tür ağrılar uyuşturulamaz. acınızı hissedin ve sessizce yaşayın, bir odada ya da deniz kenarında. En önemlisi… kendi başınıza

- Farid Emara

‘

Qana

The face of Qana Pale, like that of Jesus and the sea breeze of April… Rains of blood.. and tears.. They entered Qana stepping on our charred bodies Raising a Nazi flag in the lands of the South and rehearsing its stormy chapters   Hitler cremated them in the gas chambers   and they came after him to burn us Hitler kicked them out of Eastern Europe and they kicked us out of our lands They entered Qana Like hungry wolves Putting to fire the house of the Messiah Stepping on the dress of Hussain and the dear land of the South We saw the tears in Ali's eyes We heard his voice as he prayed under the rain of bloody skies Qana unveiled what was hidden We saw America Wearing the old coat of a Jewish Rabbi Leading the slaughter Blasting our children for no reason Blasting our wives for no reason Blasting our trees for no reason Blasting our thoughts for no reason Has it been decreed in her constitution, She, America, mistress of the world, In Hebrew .. that she should humble us al-Arabs? Has it been decreed that each time a ruler in America wants to win the presidency that he should kill us... We al Arabs?

-Nizar Qabbani

Departure to the shores of dreams

I threw all my equipment into your hands, and I relieved my horse from the worries of the road, and I fled from the ravages of the storms when the departure was long. The voice of my solitude died, and the echoes of my silence responded in the hills, on the plains, and at the valley’s stream, I saw the autumn leaves being dragged behind them by the tail of the calm breeze, so I left all my poems in the desert and buried my songs among its sands.

-Muhammad Al-Thubaiti

Do you have to shed tears to cry? Can't one cry when lips are smiling? Do you have to look beautiful to love? Can't a beautiful soul on an ugly skin bind the heart? Should a weapon be a dagger to kill? Can't eyes be a gun, smile a bullet?

Senin sessizliğinde kanıyordum.

kardeşim

Annemin rahminde yedi dakika boyunca beni terk ettiği için ikiz kardeşimi asla affetmeyeceğim.

Beni orada, karanlıktan korkarak, o yapışkan sıvının içinde bir astronot gibi yüzerek, diğer tarafta onu nasıl öpüp ona taptıklarını dinleyerek yalnız bıraktı.

Bunlar hayatımın en uzun yedi dakikasıydı ve onu ilk doğan ve annemin gözdesi olmaya adayan şeydi.

Bundan sonra, her zaman Pablo'dan önce bir yerlerden ayrılmaya özen gösterirdim: yatak odası, ev, okul, kitle, tiyatro… bu filmin sonunu kaçırmak anlamına gelse bile.

Bir gün dikkatim dağıldı ve kardeşim benden önce gitti ve o sevimli gülümsemesiyle beni izlerken bir araba geldi ve ona çarptı.

İkiz kardeşim öldüğünde, annem cesedini tuttu ve adımı haykırdı ve ben şimdiye kadar ona söylemedim...

Ben öldüm ve kardeşim yaşadı.

Rafael Noboa - My Brother